Ik loop door de grote Amerikaanse supermarkt. Het is vandaag ineens een stuk kouder buiten, maar binnen staat de airconditioning nog ingesteld op een zeer warme dag. Terwijl ik bibber en mijn handen warm wrijf, verlang ik er naar thuis te zijn, op de bank met een zielige film en een zak chokotoffs. Ik concludeer dat ik niet zo een geweldige bui heb. Op dat moment knikt een medewerker van de supermarkt mij vriendelijke toe en vraagt: how are you today? Op de automatische piloot antwoord ik: I’m fine and how are you? Hoewel ik eigenlijk uit wil roepen: als je het echt wilt weten, ik heb me weleens beter gevoeld! Even vervloek ik de vriendelijke maar soms ook oppervlakkige Amerikanen. Tot ik bij de kassa kom en de kassière mij ongevraagd een compliment geeft over mijn ‘prachtige’ haar. Het geeft blijkbaar niet dat ik al een half jaar niet naar de kapper ben geweest en ik hoognodig een nieuwe kapper moet zoeken. Dus omarm ik voor even deze vanzelfsprekende vriendelijkheid van de bewoners van dit land waar ik te gast ben. Eenmaal buiten regent het pijpenstelen. Maar dat geeft niks, want mijn dag kan niet meer stuk.

Lees hier ook mijn artikel Hello stranger! Praatjes maken in Amerika