Ze zeggen weleens dat je ziel langzamer reist dan je lichaam

En, hoe vind je het om terug te zijn in Nederland? Wat mis je het meeste van Singapore? Wat vind je het leukst van weer terug zijn? Ben je al helemaal geland? Dit is slechts een greep uit alle vragen die ik constant op me afgevuurd krijg. En mijn antwoord is steevast: ik weet het niet. En dat is ook echt zo.

Het is nog geen drie maanden geleden dat we aankwamen in Nederland, al lijkt het soms eerder lichtjaren geleden. Een gekke en hectische tijd sowieso, en door COVID-19 helemaal. Want wat is er veel gebeurd in de afgelopen tijd: we namen afscheid van Singapore zonder knuffels en kwamen na bijna zeven jaar terug in Nederland zonder onze geliefden in de armen te kunnen vliegen. We sliepen in vele verschillende bedden, pakten onze koffers meerdere keren in en uit en moesten onze container uit Singapore langer missen dan gepland, doordat een deel van de inhoud beschimmeld bleek.

Geluksmomentjes

Maar nu we eindelijk na al het gedoe onze spullen hebben en in ons fijne tijdelijk huurhuis wonen, de kinderen sinds een paar weken naar school gaan (en het super goed doen!) en mijn werk geleidelijk op gang komt, kan het landen langzaamaan beginnen. Want wat ik al wel weet is dat dit niet van de ene op de andere dag gaat maar eerder druppelsgewijs.

Steeds vaker sijpelen er kleine momentjes of gebeurtenissen door, die me heel eventjes doen realiseren dat dit nu de plek is waar we wonen. Zoals afgelopen weekend toen ik achter mijn jongste dochter fietste, terug van de markt, en ik naar haar blonde paardenstaart keek die blij heen en weer zwiepte omdat ze zo gelukkig is dat ze overal heen kan fietsen, en ik de bos bloemen zag die zo vrolijk uit haar fietskratje stak. Dat zijn de momenten waarop mijn hart ineens een sprongetje maakt en ik denk: wat heerlijk dat we hier nu zijn, dat de meiden zo lekker zelfstandig de hort op kunnen en wat geweldig dat ik elke dag prachtige verse bloemen in huis heb staan.

De weg kwijt zijn

Maar er zijn ook nog volop momenten waarop ik ineens de weg kwijt ben en alles meer voelt als een droom. Het is niet zozeer dat ik op zulke momenten iets mis van onze oude woonplaatsen, maar unheimlich voel ik me wel. Alsof ik hier fysiek wel ben, maar mijn ziel (nog) niet. De afgelopen weken heb ik vaak plotseling flashbacks naar plekken in Singapore, of soms zelfs naar Amerika, waar we ook jaren woonden. Ineens bevind ik me dan op een onbeduidende parkeerplaats bij een winkelcentrum waar ik vaak kwam of op een pleintje vlak bij de school van mijn dochters.

Soms zegt men wel eens dat je ziel langzamer reist dan de rest van je lichaam en dat het dus meer tijd nodig heeft om aan te komen op een nieuwe plek. Mijn ziel lijkt daarentegen na bijna zeven jaar buitenland nog steeds onderweg te zijn en op de vraag of ik al geland ben kan ik dan ook nog geen volmondig ja zeggen. Het gaat stapje voor stapje en misschien, heel misschien, zal ik wel nooit meer helemaal landen in Nederland, en blijft een deel van mijn ziel dolend achter op die onbeduidende parkeerplaats in een ander land.

Dit artikel verscheen ook op het platform van De Wereldwijven.

aanpak coronavirus in singapore

Mondkapjes en thuiswerken: hoe Singapore omgaat met het dreigende Coronavirus

Daar zit ik dan, op de bank met een kind waar, naast een flinke snotneus, werkelijk niks mee aan de hand is. Normaal gesproken zou ik haar gewoon naar school laten gaan, maar dat gaat op dit moment niet. Het Coronavirus, oftewel COVID-19, houdt ook Singapore in zijn greep en de maatregelen om het virus te beperken, stapelen zich op. Waaronder: thuisblijven met een snotterige neus, totdat je helemaal beter bent.

De afgelopen weken stonden hier in Singapore in het teken van COVID-19. Waar het begon met de preventieve screening van bezoekers uit China en minder vluchten van en naar China, zijn we nu op het punt beland waar schoolreisjes worden gecanceld. De geruchten gaan bovendien dat bij een volgende stijging van het aantal besmettingen, de scholen worden gesloten en er tot homeschooling over wordt gegaan.

Het is vanuit hier nog zo’n negen uur vliegen naar Wuhan, maar een grote deel van de bevolking in Singapore is van Chinese herkomst en het land vormt een economische hub in de regio. En ook al zijn er nog niet heel veel besmettingen, toch is het aantal besmettingen na China en het Diamond Princess cruiseschip, in Singapore het hoogst. Het is dan ook logisch dat de overheid maatregelen neemt tegen de verspreiding van COVID-19. Hoe gaat de overheid om met deze dreiging en hoe reageert de bevolking? Lees verder

Verlangen naar de herfst

Zondag, een melancholische dag…Ik verlang naar Nederland, naar frisse lucht, naar herfststormen en regenbuien. Vandaag ben ik de Singaporese hitte even helemaal zat. Ik word gek van het constante zweet op mijn lijf. Ik wil een spijkerbroek aan en een heerlijk warm vest dat ik om me heen kan vouwen als een zachte omhelzing. Ik wil op de fiets stappen in de motregen en met frisse rode wangen aankomen op bestemming. Ik wil op het strand lopen en de tranen over mijn wangen voelen lopen van de wind. Ik wil gewoon ‘thuis’ zijn, waar ik me helemaal mezelf voel… Lees verder

zomer in nederland expat afscheid singapore

Zomer in Nederland: over beschuitjes, fietsen en vriendschappen voor het leven

Met een laatste (ijs)koffie en de krant zit ik in mijn eentje nog even op het Stadhuisplein in Leiden. Vanavond verlaten we Nederland weer. Vijf weken leken zo lang, maar vlogen werkelijk voorbij. Het was koud en warm, druk en ontspannen, vrolijk en blij, mooi en prachtig! We gaan het zo missen: de Hollandse landschappen, het fietsen, de stranden en vooral de allerliefste familie en vrienden! Met een zwaar hart, maar vol mooie herinneringen zeg ik: vaarwel en tot heel snel! Lees verder

data gender seksistisch

Wist je dat data seksistisch zijn?

En dat dit de verdere ontwikkeling van vrouwen wereldwijd tegenhoudt?

Als cijferfetisjist en dochter van een feministe viel mijn oog er direct op: ‘sexist data is holding women back’. In het jaarverslag van de Bill and Melinda Gates Foundation wordt een bizar probleem aangekaart, namelijk dat vrouwen slecht of deels niet in statistieken worden weergegeven. Met alle gevolgen van dien. Want correcte data zijn nodig om sociaal en economisch beleid te maken, om inzicht te krijgen in het leven van meisjes en vrouwen en om hun vooruitgang te meten. Lees verder

moter tanzania wereldvrouw

Van verlegen meisje naar vrouw van de wereld

Als klein meisje speelde ik altijd dat we op reis gingen. Onder mijn gezag hingen mijn zusje en ik onze veel te kleine driewielers vol met slaapzakken, kleedden de poppen aan met dikke winterkleren (want het was altijd koud op mijn reizen) en gingen op pad. Van de woonkamer naar de keuken, van de zolder naar de wc.

Mijn vier jaar jongere zusje werd er gek van, want ze kan zich niets, maar dan ook niets voorstellen van mijn drang om op avontuur te gaan en nieuwe landen te ontdekken. Laat staan er te wonen. Waar zij honkvast is en haar avontuur zoekt in haar carrière, zwerf ik al een tijdje over de wereld. Lees verder

singapore verhuizen third culture kids

Dochter van een wereldwijf

Het is toch wat, geboren worden uit een moeder voor wie Nederland te klein is. Van jongs af aan sleept ze je van het ene naar het andere land. Wat volgt is een jeugd vol avonturen, maar helaas ook vol ingewikkelde situaties.

Lees verder

Amerikaanse preutsheid en peuterborstjes

That is so inappropriate!’ roept het Amerikaanse vriendinnetje van mijn oudste dochter, wanneer ze mijn jongste dochter naakt door ons huis ziet lopen. Geïrriteerd antwoord ik dat dit bij ons thuis niet ongepast is. Dit is misschien niet de meest verantwoorde reactie, maar na viereneenhalf jaar Amerikaanse preutsheid ben ik er even helemaal klaar mee. Lees verder

Mijn laatste roadtrip door Amerika is pure nostalgie

Alsof het nog niet genoeg is dat we net pas gehoord hebben dat we over zes weken naar Singapore gaan verhuizen, moeten we ook nog eens halsoverkop een zeven uur durende roadtrip naar Washington DC ondernemen om de paspoorten van onze dochters te verlengen. Lees verder

‘Bewegen’ richting een nieuw avontuur

‘Mama, gaan wij ook ‘bewegen’?’. In het hoofd van mijn zesjarige dochter gaat de vertaling van het Engels naar het Nederlands soms wat letterlijk. Ik zit met haar en een vriendinnetje in de auto en we praten over verhuizen. Het einde van het schooljaar nadert en zoals vaak op een internationale school gaat dit gepaard met afscheid nemen. Zo ook van het beste vriendinnetje van mijn dochter en van nog een heel aantal kinderen uit haar klas. Lees verder