Het is 8 november 2016 en mijn Amerikaanse vriendin vertrekt met haar twee jonge dochters naar het stembureau. Op deze dag gaat een vrouw geschiedenis schrijven, daar is ze van overtuigd en haar dochters zullen daar getuigen van zijn.

Uitgelaten schrijft ze die dag op Facebook: ‘I voted for the first female president of the United States. I’m beyond proud of this vote…and I’m thrilled to be living in a time where my own daughters will grow up with this tremendous woman in the highest office in the land!’

Vol vertrouwen kijkt ze ’s avonds op televisie naar de uitslagen, totdat duidelijk wordt dat niet Hillary Clinton de komende vier jaar het Witte Huis gaat bewonen, maar een seksistische rokkenjager. De dagen erna brengt ze huilend door, overvallen door gevoelens van teleurstelling en boosheid. Lees verder →